Ovaj film govori o drugom krstaškom ratu (1147-1149) i trećem krstaškom ratu (1189-1192), a cilj mu je bio zadržati Jerusalem u križarskom posjedu i uništiti otpor muslimana u tom vremenu!
Part 2 of a monumental documentary on the crusades produced by the History Channel entitled "Crusades: crescent and the cross".This is part two of two. A must watch, and an excellent production!
DRUGI KRSTAŠKI RAT (1147-1149):
trajao је оd 1147. dо 1149. godine i pokrenulo ga је muslimansko osvajanje Edese i cijele istoimene grofovije. Krstaši su pokušali da osvoje Damask, ali u tome nisu uspjeli i cijeli pohod se završio potpunim neuspjehom.
Krastaške države, nastale u Prvom krstaškom ratu, postojale su do 1144. kada je pod tursku vlast pala grofovija Edesa. Taj pad je dosta uzdrmao Evropu, а tadašnji papa Еugenije II је smatrao da bi trebalo organizovati krstašku vojsku i vratiti izgubljene teritorije. Vladari koji su prihvatili ideju o ratu su bili njemačko-rimski car Коnrаd III i francuski kralj Luj VII. Međutim, odnosi između njih su bili loši, tako da su se vratili kući.
U međuvremenu, u Egiptu jača snaga Salahudin Ejubi koji je na sebe preuzeo ulogu da vrati krstаške države u оkvire islamskih. On 1187. ponovo osvaja Jerusalem i svojim djelom nakon osvajanja pokazuje veličanstvo islama, time što pušta sve.nemuslimane da mogu slobodno i dobrovoljno da napuste Jerusalem i obečava svakom ko se odlući na napuštanje sigurnost i slobodan prolaz. (A poznato je kako su krstaši postupili prilikom zauzimanje Jerusalema i muslimanskih gradova).
TREĆI KRSTAŠKI RAT (1189-1192):
Osamdesetih godina dvanaestog vijeka na historijskoj se sceni pojavio genijalni kurdski vođa Salahudin Ejubi. On je 1187. ponovo ujedinio Egipat i muslimanski Bliski Istok. U bitci kod Tiberasa potukao je krstaše, oslobodio Jerusalem i osvojio sav ostatak kraljevstva. Nato su kršćani, da spase preostale države i ponovo osvoje Jeruzalem, organizirali i Treći, najslavniji krstaški rat.
Njemačko-rimski car Fridrih I Barbarossa uspio je proći kroz čitavu Evropu i Malu Aziju, ali se na koncu utopio na kupanju. Druga su dva monarha, engleski kralj Ričard I i francuski Filip II, sretno stigli na cilj i otpočeli neprijateljstva. Nakon dvije godine opsjedanja, 1191. zauzet je veliki obalni grad Akon, nakon čega su krstaši nastavili prema Jerusalemu.
Ričardova se vojska sukobila sa Salahudinovim snagama i porazila ih. Naređuje da se preko 10 000 zarobljenika - od kojih su mnogi bili žene i djeca - izvede iz grada i zakolje. Neki su raskomadani, ne bi li pronašli progutane dragulje. A na sve to Biskupi su davali blagoslove i govorili su: "Nevjernički životi nemaju vrijednosti" misleći na muslimane. Hroničar Ambroise, ushićeno piše: "Pobijeni su svi odreda. Neka je za to blagoslovljen Stvoritelj!"
Muslimanske snage su bile odbačene i prisiljene na defenzivu, ali krstaši, razdirani nesuglasicama, nisu znali iskoristiti pobjedu. Mirovni ugovor iz 1192. priznao je Francima vlast nad obalom i dao kršćanskim hodočasnicima pravo posjeta Jerusalemu. Ipak je on i dalje ostao u muslimanskim rukama. Krstaški ratovi nanijeli su mnogim krajevima velike patnje, a namjeravani cilj nisu postigli.
Značajnije su posljedice imali za privredni, politički, kulturni i vjerski razvoj evropskih zemalja. Evropljani su se nedvojbeno upoznali s islamskom kulturom i naukom, svidjela su im se egzotična jela, svilene tkanine, sagovi i druga fina roba. Jedna od posljedica ovih ratova je porast antagonizma između katolika i pravoslavaca, te dakako između kršćana i muslimana.